بیشتر لانولین‌های مورد استفاده انسان از پشم گوسفند تهیه می‌شود. لانولین غالبا به اشتباه و برای بیش از ۱۵۰ سال در فارماکوپه ها چربی پنداشته می‌شد در حالی که فاقد گلیسرید و در حقیقت از مومها است. این موم از طریق فشردن پشم گوسفند در میان یک غلطک تهیه می‌شود. تمام یا بیشتر لانولین در زمان تهیه نخ، نمد و پارچه از پشم جدا می‌شود.

نقش طبیعی لانولین در پشم برای حفاظت از آن و پوست جاندار در برابر نابسامانی‌های آب و هوا و محیط زیست است. همچنین به نظر می‌رسد این ماده نقشی در دستگاه پوششی بهداشتی بدن حیوان دارد. لانولین و بسیاری از مشتقات آن به عنوان ماده بهداشتی برای درمان و زیبایی پوست انسان استفاده می‌شود این موم که یکی از مهمترین پایه روغن ها در مصارف آرایشی و بهداشتی بوده و برای ساخت و ترکیب با انواع کرم های دست و صورت و گاهی پمادهای چشمی مورد استفاده قرار می گیرد. در گذشته از این ماده در طب سنتی جهت درمان بیماری های پوستی و ناراحتی های مفصلی استفاده می شده که در ادامه اشاره ای به خواص درمانی این ماده ارزشمند خواهیم داشت.

 خواص درمانی به طور گسترده ای پایه کرم های گیاهی و شیمیایی است برطرف کننده شقاق نوک پستان مادر

در زمان شیر دهی : لانولین با ممانعت در برابر از دست رفتن رطوبت پوست باعث بهبود شقاق نوک پستان می‌شود (البته باید در این مدت از شیردهی با سینه بیمار خودداری کرد)

 زخم نوک پستان : استفاده از لانولین در درمان زخم نوک پستان موثر است

نرمی و لطافت پوست : یکی از مواد رایج مورد استفاده در ساخت کرم های نرم کننده و حفظ جوانی پوست است محافظت از خشکی و حفظ رطوبت پوست : لانولین از خشک شدن پوست جلوگیری می نماید وقتی که رطوبت هوا پایین است، آب اندکی را که در لایه های پوست وجود داشته،حفظ می کند.

ضد چین و چروک : از شیارها و چین و چروک‌های ظریف پوست کاسته و یکی از اجزای اصلی کرم‌های ضد چین و چروک پوست است ترک پاشنه پا : با مصرف مداوم از لانولین ترکها و شقاقهای پوست تا حدود زیادی بهبود می یابد.