ساختار
آمونیوم هیدروژن فلوراید، همانطور که از نام آن مشخص است، حاوی یک کاتیون آمونیوم (+NH4) و یک آنیون بی‌فلوئورید یا هیدروژن دی‌فلوئورید (−HF2) است. آنيون دی‌فلوريد، سه اتمی متقارن داراي قوی‌ترین پيوند هيدروژنی شناخته شده F − H  با طول Pm 114 است. و انرژی پیوندی آن بیشتر از ۱۵۵ کیلوژول بر مول می‌باشد.

در جامد [NH4] [HF2]، هر کاتیون آمونیوم توسط چهار مرکز فلوراید در یک چهار وجهی احاطه شده‌است، و پیوندهای هیدروژنی هیدروژن-فلوئور بین اتم‌های هیدروژن یون آمونیوم و اتم‌های فلوئور وجود دارد. محلول حاوی کاتیون‌های چهاروجهی (NH+4) و آنیون‌های خطی (−HF2) می‌باشد.

سنتز و واکنش‌پذیری
آمونیوم هیدروژن فلوراید جزء برخی از اچینگ‌ها است. این ماده به شیشه سیلیس حمله می‌کند و واکنش زیر رخ می‌دهد:

SiO2 + ۴ [NH4][HF2] → SiF4 + ۴ NH4F + ۲ H2O

بی‌فلوئورید پتاسیم یک اچینگ رایج است.

آمونیوم هیدروژن فلوراید به عنوان واسطه در تولید هیدروفلوئوریک اسید از هگزافلوئوروسیلیک اسید در نظر گرفته شده است. بنابراین، هگزافلوئوروسیلیک اسید برای دادن آمونیوم فلوراید هیدرولیز می‌شود، که به صورت گرمازا برای تولید بی‌فلوئورید تجزیه می شود:

H2SiF6 + ۶ NH3 + ۲ H2O → SiO2 + ۶ NH4F

 ۲NH4F → NH3 + [NH4]HF2 

آمونیوم بی‌فلوئورید حاصل به بی‌فلوئورید سدیم تبدیل می‌شود. در نهایت به صورت گرمازا برای تولید HF تجزیه می‌شود.

کاربردها
برای تهیه آمونیوم آمین‌سیلیل فلوریدها و کمپلکس فلزی فلورید‌ها استفاده می‌شود.

در یک سنتز گرمابی جدید از کمپلکس فلوئورید‌های NaHoF4  و  NaEuF4 به کار برده می‌شود. این ترکیبات جالب توجه دارای ساختار فلوریت هستند و برای لیزرهای حالت جامد و همچنین برای فتولومینسانس و خصوصیات مغناطیسی مهم هستند.

سمیت
بی‌فلوئورید آمونیوم برای مصرف سمی و یک عامل خوردگی پوست است. پس از قرار گرفتن در معرض پوست، شستشو با آب و به دنبال آن درمان با گلوکونات کلسیم لازم است.