آمونیوم کلراید (NH4Cl) که به آن نمک آمونیوم، نمک آمونیاک و کلرید هیدروژن نیز می گویند.

کریستال مکعب بی رنگ یا کریستال سفید است. دارای مزه شور، خنک و کمی تلخ است. محلول در آمونیاک مایع، میزان انحلال پایین در الکل، نامحلول در استون و اتر است. دارای چگالی نسبی ۱٫۵۲۷ و نقطه جوش ۵۲۰ درجه سانتی‌گراد است. محلول آبی آمونیوم کلراید قلیایی است که اسیدیته آن به هنگام گرم شدن افزایش می یابد.

موارد مصرف
می تواند به عنوان مواد مغذی مخمر و تنظیم کننده خمیر مورد استفاده قرار گیرد، که عمدتا در نان، بیسکویت و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کاربردهای اصلی آن به عنوان تأمین نیتروژن در کودها و همچنین به عنوان الکترولیت در سلول‌های خشک است و همچنین به عنوان ماده تشکیل دهنده جریان‌های گالوانیزه، و لحیم کاری به کار می‌رود تا پوششهای اکسید را از فلزات خارج کرده و از این طریق چسبندگی لحیم کاری‌ها را بهبود بخشد. این ماده به دلیل اثربخشی آن به عنوان داروی ترشح کننده، جزء بسیاری از داروهای سرد و داروهای اختصاصی سرماخوردگی است.

از آمونیوم کلراید در داروهای دامپزشکی برای جلوگیری از سنگ ادرار در بز‌ها، گاو‌ها و گوسفندان استفاده می‌شود.

آمونیوم کلراید به عنوان یک داروی ادرارآور برای مبتلایان به ادم یا بیماری Läennex استفاده می‌شود.

این نمک نباید هرگز به عنوان درمان متابولیک آلکالوز استفاده شود زیرا این امر می‌تواند باعث عدم کنترل در عملکرد کلیه شود.

سنتز
آمونیوم کلراید تصعید شده را می‌توان در حفره‌های موجود در زمین نزدیک به آتشفشان‌ها یافت.

نمک را می توان بطور مستقیم از آمونیاک و هیدروکلریک اسید بصورت صنعتی تولید کرد، اما این اغلب از نظر اقتصادی مطلوب ترین روش نیست. آمونیوم کلراید به عنوان یک محصول فرعی در فرآیندهای مختلف شیمیایی، به ویژه از فرآیند Solvay برای تولید کربنات سدیم از کلرید سدیم، آمونیاک، دی اکسید کربن و آب به دست می‌آید.

آمونیوم کلراید به عنوان یک محصول فرعی در فرآیند آمونیاک سودا برای ساخت کربنات سدیم تولید می شود.

همچنین با واکنش محلول های سولفات آمونیوم و کلرید سدیم تولید می شود.

واکنش‌پذیری
هنگاهی که آمونیوم کلراید با آهک خرد شده (کربنات کلسیم) مخلوط شود، گاز آمونیاک تولید می‌شود.

احتیاط
در صورت مصرف بدون تجویز پزشک می‌تواند عوارض جانبی مانند سردرد، بی حالی، سوزش معده، استفراغ، اسهال، بی اشتهایی را داشته باشد.