موارد مصرف
کربنات لیتیوم یک ماده شیمیایی مهم صنعتی است.

با سیلیس و مواد دیگر مخلوط  و از شیشه های بدست آمده از لیتیوم کربنات در ساخت وسایل آشپزخانه استفاده می‌شود. لیتیوم کربنات یک ماده رایج در لعاب سرامیکی است.

خواص قلیایی آن منجر به تغییر وضعیت رنگهای اکسید فلزات موجود در لعاب بویژه اکسید آهن قرمز (Fe2O3) می‌شود.

هنگامی که کربنات لیتیوم به تری فلوئورید آلومینیوم اضافه شود، LiF را تشکیل می‌دهد.  LiF یک سوپر الکترولیت برای پردازش آلومینیوم می‌باشد. همچنین از لیتیوم کربنات در ساخت اکثر کاتدهای باتری یون لیتیوم استفاده می‌شود.

کاربردهای پزشکی
در سال ۱۸۴۳، کربنات لیتیوم به عنوان یک حلال جدید برای سنگ مثانه مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۵۹، برخی از پزشکان برای تعدادی از بیماری‌ها از جمله نقرس، احتباس ادراری، روماتیسم، شیدایی، افسردگی و سردرد، درمانی را با نمک لیتیم توصیه کردند. در سال ۱۹۴۸، جان کید اثر ضد میکروبی یون‌های لیتیوم را کشف کرد. این یافته باعث شد لیتیوم، به طور خاص لیتیم کربنات، برای درمان شیدایی مرتبط با اختلال دو قطبی استفاده شود.

شیدایی با افزایش نامنظم فعالیت پروتئین کیناز PKC) C) در مغز همراه است. کربنات لیتیوم و سدیم والپروات، با مهار فعالیت PKC در مغز عمل می کنند و همچنین به تولید ترکیبات دیگری که PKC را مهار می کنند نیز کمک می کنند.

واکنشهای جانبی
مصرف نمک لیتیوم خطرات و عوارض جانبی دارد.

استفاده گسترده از لیتیم برای درمان اختلالات مختلف روانی شناخته شده است که منجر به دیابت نفروژنیک می‌شود. مسمومیت با لیتیوم می‌تواند بر سیستم عصبی مرکزی و سیستم کلیوی تأثیر بگذارد و حتی می‌تواند کشنده باشد.

خواص و واکنش‌‌‌پذیری
بر خلاف سدیم کربنات، که حداقل ترکیبات سه هیدراته را تشکیل می‌دهد، لیتیوم کربنات فقط به شکل بدون آب وجود دارد. حلالیت آن در آب نسبت به سایر نمک های لیتیوم کم است. جداسازی لیتیوم از محلول  آبی سنگ معدن لیتیوم بر این حلالیت ضعیف تأثیر می‌گذارد. حلالیت ظاهری آن تحت فشار ضعیف دی اکسید کربن ۱۰ برابر افزایش می‌یابد. این حلالیت به دلیل شکل گیری بی کربنات پایدار است که محلول تر از لیتیوم کربنات است.

   ۲Li2O2 + 2 CO2 → ۲ Li2CO3 + O2 

لیتیوم کربنات همچنین با بهره گیری از حلالیت کاهش یافته آن در آب داغ می تواند خالص سازی شود.

بنابراین، گرم کردن محلول آبی اشباع باعث تبلور Li2CO3  می‌شود.

لیتیوم کربنات و سایر کربنات های گروه ۱، به آسانی دکربوکسیلات نمی شوند.  Li2CO3 در دمای حدود ۱۳۰۰ درجه سانتی گراد تجزیه می‌شود.

تولید
لیتیم از دو منبع اصلی استخراج می شود: بلورهای پگماتیت و نمک لیتیوم از استخرهای آب نمک (این استخرها مناطقی از آب هستند که شوری سه تا هشت برابر بیشتر از آب اقیانوس اطراف دارند). در سال ۱۹۸۹ حدود ۳۰،۰۰۰ تن تولید شد.

لیتیوم کربنات از ترکیب لیتیوم پراکسید با دی‌اکسید کربن تولید می‌شود.

این واکنش اساس عملکرد تصفیه کننده‌های خاص هوا است، به عنوان مثال، در فضاپیما‌ها، برای جذب دی اکسید کربن از این روش استفاده می‌شود:

 ۲Li2O2 + 2 CO2 → ۲ Li2CO3 + O2