منیزیم هیدرواکسید دارای فرمول شیمیایی Mg (OH) 2 و وزن مولکولی ۵۸٫۳۱۹۷ گرم بر مول است.

دارای چگالی ۲٫۳۴۵ گرم بر سانتی متر مکعب است.

کریستال های منیزیم هیدرواکسید دارای ضریب شکست ۱٫۵۵۹ است.

به صورت تعلیق در آب، اغلب به دلیل شکل ظاهری شیر مانند آن، شیر منیزی خوانده می‌شود.

فرم معدنی جامد منیزیم هیدرواکسیدبه عنوان “بروسیت” شناخته شده است.

منیزیم هیدرواکسیدیکی از اجزای مشترک آنتی اسیدها و ملین ها است. در جذب اسید فولیک و آهن تداخل دارد. منیزیم هیدرواکسیداز حلالیت کم در آب برخوردار است و دارای KSP 1.5 × ۱۰−۱۱ است. تمام منیزیم هیدرواکسیدکه حل می‌شود به صورت یون‌ها جدا می شوند. از آنجا که تفکیک این مقدار کمی منیزیم هیدرواکسیدحل شده کامل است، منیزیم هیدرواکسیدیک الکترولیت قوی در نظر گرفته می‌شود. حلالیت کم آن، آن را به یک باز ضعیف تبدیل می‌کند.

سنتز
با استفاده از واکنش متاتز بین هر نمک منیزیم محلول و یک هیدروکسید قلیایی مانند سدیم یا حتی آمونیوم می توان تهیه کرد:

Mg2+(aq) + ۲OH−(aq) ⇒ Mg(OH)2(solid)

موارد مصرف
منیزیم یک ماده معدنی طبیعی است.

منیزیم برای بسیاری از سیستم های بدن به ویژه عضلات و اعصاب اهمیت دارد.

منیزیم هیدرواکسید برای مدت کوتاهی برای درمان یبوست استفاده می‌شود.

این ماده ملین (از نوع اسمزی) است که تصور می‌شود با کشیدن آب به داخل روده‌ها، که به ایجاد حرکت روده کمک می کند تأثیر می‌گذارد.

منیزیم هیدرواکسید همچنین برای درمان علائم ناشی از بیش از حد اسید معده مانند سوزش سر دل، ناراحتی معده یا سوء هاضمه استفاده می‌شود. منیزیم هیدرواکسید یک آنتی اسید است که با کاهش مقدار اسید معده عمل می‌کند.

برخی از محصولات منیزیم هیدرواکسیدکه برای استفاده آنتی اسید فروخته می‌شوند (مانند مالوکس) فرموله شده اند تا اثرات ملین ناخواسته را از طریق گنجاندن هیدروکسی آلومینیوم به حداقل برسانند.

منیزیم هیدرواکسیدهمچنین یکی از اجزای ضد تعریق است.

منیزیم هیدرواکسید در صورت استفاده موضعی در برابر زخم های کانکر (زخم آفتی) مفید است.