مواد نگهدارنده آرایشی در چه محصولاتی استفاده می شوند؟
محصولات آرایشی و زیبایی از ترکیباتی تشکیل شده اند که تخریب پذیر نیستند و این بدان معنی است که میکروب ها به راحتی می توانند آنها را تجزیه کنند.  این امر باعث می شود محصول با ضد میکروبی اضافی برای مصرف کنندگان ناخوشایند و ناامن شود.
مواد نگهدارنده عناصر ضد میکروبی هستند که برای حفظ ایمنی میکروبیولوژیکی محصولات با مهار رشد و کاهش میزان آلاینده های میکروبی به فرمولاسیون محصول اضافه شده اند.
نگهدارنده چیست
وقتی در مورد مواد نگهدارنده به عنوان فرمول دهنده صحبت می کنیم، از زمان تولید محصول تا زمانی که محصول به طور کامل توسط مصرف کننده استفاده شود ، به محافظت از محصولات آرایشی و بهداشتی در برابر آلودگی توسط باکتریها ، مخمرها یا قالبها اشاره می کنیم.
مواد نگهدارنده به عنوان ماده ای تعریف می شوند که از رشد یا واکنش آن با میکروارگانیسم هایی که ممکن است به محصول آسیب برساند جلوگیری می کنند. ضد عفونی کننده ماده ای است که در هنگام استفاده بر روی بافت زنده مانع از رشد و یا از بین رفتن میکروارگانیسم ها می شود.  یک نمونه از ضد عفونی کننده ها می تواند آب اکسیژنه باشد. 
ضد عفونی کننده ها موادی هستند که میکروارگانیسم های تولید کننده بیماری را روی اجسام بی جان نابود می کنند. Germicide یک اصطلاح عمومی است که برای اشاره به محصولاتی که میکروارگانیسم ها را از بین می برند استفاده می شود. دو پسوند رایج مورد استفاده در میکروبیولوژی عبارت های cidal به معنای کشتن و اصطلاح stasis به معنای مهار رشد است.
کاربرد نگهدارنده آرایشی
مواد نگهدارنده عملکرد بسیار مهمی در محصولات حاوی آب دارند: آنها میکروارگانیسم ها و باکتری های ناشی از آب را از بین می برند و از رشد باکتری ها و مخمر جلوگیری می کنند. اگر محصولی حاوی آب باشد ، مواد نگهدارنده برای جلوگیری از رشد میکروب ها ضروری است.
محصولات بدون آب (فاقد آب) به مواد نگهدارنده احتیاج ندارند، زیرا مستعد آلودگی میکروبی نیستند.
ویتامین E ، عصاره رزماری و عصاره دانه گریپ فروت مواد نگهدارنده نیستند.
در زیر لیستی از ۵ نوع متداول نگهدارنده مورد استفاده در مواد آرایشی به همراه چند نمونه ، کاربرد و جوانب مثبت و منفی هر یک برای کمک به تولید کنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی و درمانی در تصمیم گیری مناسب ترین مواد نگهدارنده برای محصولات خود آورده شده است.
 

۱٫ پارابن ها
متیل پاربن:

متیل پارابن یا همان نپاژن با فرمول شیمیایی CH3 (C6H4 (OH) COO) یک آلرژن شیمیایی استاندارد است. اثر فیزیولوژیکی متیل پارابن از طریق افزایش انتشار هیستامینین و ایمن‌سازی توسط سلول محسوب می‌شود. طبقه‌بندی شیمیایی متیل پارابن آلرژن‌ها است. متیل پارابن یک استر ۴-هیدروکسی بنزوات است که از ترکیب‌شدن رسوب گروه کربوکسی اسید ۴-هیدروکسی بنزوئیک با متانول تشکیل شده است.

پروپیل پاربن

پروپیل پارابن به شکل بلورهای سفید است و به راحتی در الکل و اتر حل می‌شود، اما در آب حل نمی‌شود. تراکم چگالی آن (d4102) برابر با ۱٫۰۶۳۰ است و شاخص ریزش (nD102) 1.5050 است.
پروپیل پارابن یا همان نپاژن p به عنوان یک نگهدارنده ضد میکروبی در صنایع غذایی، لوازم آرایشی و دارویی برای بیش از ۵۰ سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. پروپیل پارابن به عنوان یک ماده طبیعی در بسیاری از گیاهان و حشرات یافت می‌شود، هرچند که به صورت مصنوعی برای استفاده در لوازم آرایشی(مانند کرم، لوسیون، شامپو و محصولات حمام)، دارویی و غذاها بکار برده می‌شود.
اتیل پارابن یک اتیل استر است که از غلظت رسمی گروه کربوکسی ۴-هیدروکسی بنزوئیک اسید با اتانول به دست می آید. این ماده به عنوان نگهدارنده غذای ضد میکروبی، عامل ضد قارچی، متابولیت گیاهی و فیتواستروژن نقش دارد.

نگهدارنده مواد آرایشی

این محصولات مقرون به صرفه بوده و دارای بیشترین استفاده از مواد نگهدارنده در بین سایرین هستند. پارابن ها برای محافظت از قارچ ها و برخی باکتری های گرم مثبت مؤثر است. هم چنین برای حمایت از باکتری های گرم منفی باید با دیگران ترکیب شود. پارابن ها برای محصولات شستشو مجاز هستند.

نگرانی در مورد فعالیت استروژنی ناشی از مطالعه مورد اختلاف متخصصان قرار گرفت، اما اکنون مردم پارابن ها را خطرناک می دانند. نتیجه گیری شد که آنها برای استفاده در محصولات آرایشی در سطوح ۲۵٪ بی خطر هستند.

به طور معمول از پارابن ها در سطوح مختلف از ۰٫۰۱ تا ۰٫۳٪ استفاده می شود.

۲٫ رهاکننده های فرمالدهید
DMDM

هیدانتوئین

دیازولیدینیل اوره

ایمیدازولیدینیل اوره

رهاکننده های فرمالدهید برای باکتریها ، اثر بخشی قارچ مؤثر بوده در صورت لزوم فرمالدئید را آزاد می کند. بنابراین سطح پایین را حفظ می کند.

استفاده از مواد نگهدارنده آزاد کننده فرمالدئید اطمینان می دهد که سطح واقعی فرمالدئید آزاد در محصولات همیشه بسیار پایین است ، اما در عین حال برای اطمینان از مهار میکروب ها کافی است.

۳٫ایزوتیازولین
این ماده با اثربخشی گسترده در محصولات شستشو استفاده می شود. موثر در کل محدوده pH است که به طور معمول در مواد آرایشی دیده می شود.

داده های سم شناسی نشان داده است که آنها غیر سرطان زا هستند. ممکن است در برخی از مصرف کنندگان باعث سوزش پوست شود.

۴٫ فنوکسی اتانول
این ماده اغلب “جایگزین ملایم” برای نگهدارنده آرایشی سنتی در نظر گرفته می شود.

فنوکسی اتانول با گلیکول کاپریلیل ، اسید سوربیک ، سوربات پتاسیم یا ادتا ۲ سدیم ترکیب می شود تا اثر طیف گسترده ای در ترکیب ها داشته باشد.

خواص فنوکسی اتانول

این ماده اثر باکتریایی خوب ، در برابر باکتری های گرم منفی دارد. هم چنین بسیار پایدار و وابسته به pH نیست. در اکثر موارد تا ۱٪ مجاز است ، هرچند که تا ۲٫۲٪ غیر تحریک کننده یا حساس کننده است.

۵٫ اسیدهای آلی
بنزوئیک اسید / بنزوات سدیم

اسید سوربیک / پتاسیم سوربات

اسید لوولینیک

سطوح استفاده بالاتر از این ماده برای مؤثر بودن منجر به هزینه های بالاتر می شود. جهت استفاده از آن پایه آبی مورد نیاز است. اسیدهای آلی در برابر بیشتر قارچها که دارای اثر بخشی ضعیف در برابر باکتری ها هستند ، موثر هستند.

این اسیدها اغلب با سایر اسیدهای آلی یا دیازولیدینیل اوره برای اثر بخشی طیف گسترده ترکیب می شود. در نظر گرفته می شود “گزینه های طبیعی” اگرچه آنها اغلب به صورت مصنوعی ساخته می شوند. جهت استفاده از این مواد به pH 2-6 نیاز دارید.

ایمنی فنوکسی اتانول

مواد نگهدارنده آرایشی در عطر ، رژ لب ، شامپو ، نرم کننده ، لوسیون ، مرطوب کننده ، پاک کننده های صورت و دوش ، لاک ناخن ، چسب ناخن ، ژل مو ، محصولات صاف کننده مو ، شامپو مخصوص کودک ، شستشوی بدن / صابون ، لوازم آرایشی و محصولات ضد پیری بکار برده می شود.